TREGIMI I EBU GAJATH EL-MEKIJ DHE BASHKËSHORTES SË TIJ LUBABES
Prej shenjave të sinqe ritetit është edhe droja prej Allahut, ask etizmi në këtë jetë, kështu i sinqerti në bi djet e tija fri kohet të ushqehet me haram, e mban barën e v arfërisë e vë shtirësisë në kërkim të botës së ahi retit, nëse ai e vepron një mëkat ai nuk fle derisa të kthehet tek Zoti i Tij, e të distancohet prej mëkatit të kaluar.

Ibn Xherir et-Taberiu rrëfen: Isha në Meke gjatë sezonit të Haxhit, dhe atje e pashë një burrë nga Hurasani që thërriste e thoshte: O ju haxhilerë të nderuar, o banorë të Mekes, ju nga qyteti e nga fshatrat, unë kam h umbur një qese me njëmijë dinarë, kush ma kthen mua, Allahu e shpërbleftë me të mirat e Tija dhe e liroftë nga zj arri, atij do t’i takojë shp ërblimi e shpagimi ditën e Llogarisë.

Një njeri i moshuar prej banorëve të Mekes i tha atij: O ti Hurasanas, vendi jonë ka një gjendje të v ështirë, e ditët e haxhit janë të shkurtra, sezoni është i caktuar, dyert e fitimit janë të m byllura, ndoshta ajo pasuri bie në duart e një besimtari, të v arfër, një pl aku të shtyrë në moshë, që shpreson një premtim nga ana jote, nëse ta kthen pasurinë t’i japësh diç edhe nëse është pak, pasuri hallall.

Njeriu nga Hurasani tha: Sa është shuma e kthimit? Sa kërkon?

Plaku i tha: Dëshiron një të dhjetën e pasurisë, njëqind dinarë.

Njeriu e r efuzoi e tha: Nuk e bëj, por ia dorëzoj çështjen Allahut, tek Ai a nkohem ditën kur ta takojmë, Ai na mjafton dhe është mbr ojtësi më i mirë.

Ibn Xherir et-Taberi thotë: Në veten time u krijua një mendim se ky pla ku është njeriu i v arfër, e i ka gj etur ato para, dhe njëkohësisht lakmon një pjesë prej tyre, kështu që iu vura pas atij derisa ai u kthye në shtëpi, dhe ishte ashtu siç edhe supozova, e dëgjova duke e ftuar bashkëshorten e tij e i thoshte: O Lubabeh! Ajo iu përgjigj: Të përgjigjem o Ebu Gajth.

Tha: Kam gjetur pronarin e dinarëve i cili i kërkonte ato, e nuk dëshironte t’i jepte asgjë nga pasuria atij që i ka gjetur, unë i thashë: Na jep njëqind dinarë, por ai re fuzoi dhe e dorëzoi çështjen e tij Allahut, çfarë të bëj oj Lubabeh? Duhet patjetër t’i kthej ato para, unë fr ikohem prej Zotit, të më shumëfishohet mëkati im.

Bashkëshortja e tij i tha: O ti burrë! Ne po përjetojmë v arfëri me ty që pesëdhjetë vite, ti ke katër vajza, dy motra, mua dhe nënën time, ti je i nënti, as që kemi një dele e gjë nga bagëtitë, merre gjithë pasurinë, na ngop prej saj sepse jemi të uritur, na vesh me të, ti më mirë e di gjendjen tonë, ndoshta Allahu më pas të bën të pasur, e ia kthen pasurinë pasi të kesh udhqyer familjen, ose Allahu të sh lyejë b orxhin tënd ditën kur s undimi do t’i takojë vetëm Atij.
Ai i tha: Oj Lubabeh! A të ushqehem me haram pas tetëdhjetë viteve që kam arritur në moshën time, e të djeg trupin tim me zj arr pasi që kam qenë i du rueshëm në v arfëri, e të mertioj hidhërimin e Zotit Fu qiplotë, ndërsa unë jam shumë afër va rrit tim, jo, për Allahun nuk veproj ashtu.

Ibn Xherir et-Taberiu tha: Unë u largova duke qenë i habitur me atë që nd odhi mes tij dhe bashkëshortes së tij, pasi që kaluan ca orë të ditës e dëgjova pronarin e dinarëve duke thirur: O banorë të Mekes, të nderuar haxhilerë, o ju mysafirë të Allahut, që jeni nga qyteti e nga fshatrat, kush ka gjetur një qese me njëmijë dinarë, le të mi kthejë mua, e atij i takon shpërblimi tek Allahu.
Përsëri plaku shkoi tek ai e i tha: O ti Hurasanas! Të kam thënë që dje e të këshillova, vendi jonë ka mungesë të të mbjellurave e bagëtive, andaj garanto diçka prej pasurisë për atë që e gjenë atë qese në mënyrë që ai mos të bie në k undërshtim me fenë, unë të kam thënë t’i japësh atij që i gjenë njëqind dinarë, por ti re fuzove, nëse pasuria jote bie në dorën e një personi që ka f rikë Allahun, a do t’i jepje së paku dhjetë dinarë në k ëmbim të atyre njëqind dinarëve, të jenë ato për atë person m bulim e mb rojtje, mjaftim e si guri.

Njeriu i tha: Nuk i jap, e shpresoj që pasurinë time ta gjej tek Allahu, tek Ai an kohem ditën kur ta t akojmë, Ai na mjafton dhe Ai është mbr ojtësi më i mirë………