Biri im! Unë po kër koj vetëm pak / Djali im, e harrove nënën tënde, kam qenë shë rbë torja jote, sot jetoj e vetme, ndërsa ti!
Biri im! Unë po kër koj vetëm pak / Djali im, e harrove nënën tënde, kam qenë shër bët orja jote, sot jetoj e vetme, ndërsa ti!
Biri im! Unë po kërkoj vetëm pak / Djali im, e harrove nënën tënde, kam qenë shërb ëtorja jote, sot jetoj e vetme, ndërsa ti!
LETRA E NJË NËNE: Biri im! Kjo është një letër nga nëna jote e gj orë. Më vjen t rp të shkruaj, pas një pasig urie dhe prit jeje të gjatë, e mora penën disa herë, por lotët më peng uan. Disa herë më janë ndalur lotët, por zemra nuk më lejoi. LEXO ME TEPER DUKE E HAP REK LAMEN ME P0SHTE
O biri im! Pas një kohe të gjatë po të shoh se je rritur, je bërë i pj ekur dhe mirë po i rre gullon gjërat. Unë e kam një të drejtë, të paktën ta lexosh këtë letër, e pastaj, nëse do, co pëtoje ashtu siç ke vepr uar me z emrën time. LEXO ME TEPER DUKE E HAP REK LAMEN ME P0SHTE
0 Biri im! Para 25 viteve për mua ishte një ditë shumë e gëz ueshme, atë ditë kur mj ekja më njoftoi se isha sht atzënë.
Nënat e dinë mirë rë ndësinë e këtyre fjalëve, është një përzi erje e lu mturisë dhe gë zimit me fillimin e shqetësimit dhe shumë ndryshimeve në organizëm.
Pas kësaj, të kam mbajtur 9 muaj në ba rkun tim, me vë shtirësi jam ngr itur, me vë shtirësi kam fj etur, të kam ushqyer dhe kam marrë frymë me vë shtirësi, dhe përk undër kësaj, asgjë nuk ma ka pak ësuar dashurinë për ty. Përkundrazi, çdo ditë e më shumë ajo rritej dhe mezi kam pritur që të të shoh.
Të kam ba rtur, o biri im, me vë sht irësi pas vë shti rësie, me dh mbje pas dh mbjes, ju gëz ohes ha lëvizjeve tua (në stomak), i gëzohesha rritjes së peshës tënde, e cila për mua nuk ishte e vë shtirë. Ato qenë vu jtje të gjata, dhe më vonë erdhi nata kur nuk fjeta aspak, as nuk i mbylla sytë. Pata aq shumë dh mbje të mëdha, sa që asnjë penë nuk mund të shkruaj, dhe asnjë gjuhë nuk mund t’i përs hkruaj. Disa herë jam përb allur sy më sy me larg imin nga kjo botë, por pastaj u shfaqe ti, vaji yt u përzie me gëzimin tim dhe i largoi dh mbjet dhe pl agët.
Biri im! Vitet kalonin, kurse unë të kam mbajtur në krahët e mi, të kam larë me duart e mia, ke fj etur në krahët e mi, të kam ushqyer me qumë shtin tim, unë kam mbetur pa gjumë vetëm që ti të flesh, e l odhur gjithë ditën të kam mbajtur, vetëm që ti të jesh i gë zuar, që me gëzim ta shikoj buzëq eshjen tënde, me pad urim kam pritur që ti nga unë të kërkosh ndonjë gjë, e unë me gjithë z emër të ta jap, dhe kjo për mua ishte k ulmi i kënaqë sisë. Ditët dhe netët po kalonin, e unë vaz hdova në këtë gj endje, si një gjidh ënëse e Iumtur, si një shërbëtore e vl efshme dhe të uritur, për derisa u rrite dhe u bëre djalosh.
Te ti filluan të paraq iten shenjat e para të pjek urisë, ndërsa unë po kërkoja në gjithë vendin për ta gjetur për ty një nuse të bukur. Erdhi dita e da smës, por mua mu nda z emra, më rr odhen l ot gë zimi për jetën tënd e të re, si dhe për nda rjen nga ty. Kaluan ditë të vë shtira dhe po shoh se ti nuk je ai të cilin e njoh, më ke mo huar dhe e ke h arruar të drejtën time. Ditët po kalojnë, kurse unë nuk po të shoh, nuk po e dë gjoj zërin t ënd. Po e ur ren personin i cili ndaj teje po sillet bukur.
Biri im! Unë po kërkoj vetëm p ak. Më kujto mua, të paktën në ni vel të shokëve tu, më ven dos edhe mua në listën e obl igim eve mujore, që të mund të të shoh vetëm pak!
